Αμόλα καλούμπα!

Στην αρχή όλοι χαίρονταν με το λαμπρό ουρανό,

Μετά ήρθαν κάποιοι παλαβοί,
Και ούρλιαζαν πως τα αστέρια έπεσαν, 
Ο ήλιος έσβησε,
Παρόλο που το φως ακόμα έλαμπε, 

Και όσο κι αν ακούγεται περίεργο,
Την λογική και την αλήθεια λίγοι τις υπερασπίστηκαν,
Οι περισσότεροι δεν πείστηκαν, 
Όμως προσποιήθηκαν, 
Εξάλλου με το σκοτάδι βολεύτηκαν, 
Που απλώθηκε στην πολιτεία, 
Αρπάξανε την ευκαιρία,
Να κρύψουν της ψυχής τους το τίποτα, 
Στην ψεύτικη μαυρίλα, 
Στα μπαούλα, στα υπόγεια,
Να κλειδώσουν της ζωής τους το μηδέν,

Μα τα παιδιά δεν τα κουμαντάρουν, 
Καθαρή έρχεται Δευτέρα, 
Θα αμολήσουν καλούμπα,
Θα πετάξουν χαρταετό,
Θα μπουν όμως οι δειλοί στον πειρασμό,
Να στρέψουν το βλέμμα στον ουρανό, 
Στον φωτεινό ουρανό;

Λουλούδι από τον κήπο σου



Δεν το χώραγε το μικρό του κεφαλάκι αυτό που συνέβαινε στην ίδια του τη γειτονιά, ακριβώς απέναντι από το σπίτι του. Του την είχε διηγηθεί ο πατέρας του την ιστορία.